Maczanka na pierwszy rzut oka wygląda jak nietypowy Burger, ale z burgerem nie ma zbyt wiele wspólnego. Z pewnością nie jest fast foodem, bo wszystkie produkty, z których jest wykonana są małopolskie i naturalne. Wysokiej jakości mięso, które jest najważniejszym składnikiem maczanki obrabia się prawię dobę. Karkówkę najpierw marynuje się przez minimum 12 godzin w specjalnej mieszance przypraw, której skład jest tajemnicą kucharza. Po marynowaniu mięso jest długo pieczone w niskiej temperaturze i duszone z cebulą aż do całkowitej miękkości. Ale mięso to nie wszystko. Maczanki nie podaje się z keczupem, majonezem czy innym gotowym sosem. Sos przygotowywany jest na kościach cielęcych, wywarze z pieczeni i czerwonym winie. Natomiast bułki wypiekane są przez zaprzyjaźnioną piekarnię. Bułkę, mięso i sos w wersji klasycznej uzupełniają krążki cebuli, ogórek i marynowana gruszka.
OTO MACZANKA PO KRAKOWSKU, CZYLI... PRABABKA HAMBURGERA.

Równomiernie rozmieszczony tłuszcz wewnątrzmięśniowy dodaje stekowi smaku. Największym na świecie rarytasem jest wołowina Kobe, która pochodzi od najbardziej rozpieszczonej na świecie krowy - Wagyu. Japońskie bydło karmione jest zbożem, burakami, ziemniakami oraz piwem, a do tego ręcznie masowane. Nic dziwnego, dlaczego stek z Japonii kosztuje majątek. Jeśli mięso jest twarde, zostawiamy je, pod przykryciem, na 1-2 dni w lodówce, gdzie ściemnieje i skruszeje. Na 1 godzinę przed smażeniem steki wyjmujemy z lodówki, żeby uzyskały temperaturę pokojową. Inaczej będą one spalone zewnątrz i zimne w środku. Mięso porcjujemy. Aby stek był odpowiednio kruchy, mięso powinno być dostatecznie grube - minimum to 2 cm, befsztyk z polędwicy może mieć nawet 4 cm. Nacieramy mięso solą i pieprzem. Na patelni rozgrzewamy tłuszcz. Obsmażamy każdą stronę steku przez 1 minutę. Następnie zostawiamy stek na ogniu dłużej, w zależności od pożądanego stopnia wysmażenia (nigdy nie należy przyciskać mięsa, by się lepiej wysmażyło, wyciska to bowiem z niego soki, co pozbawia go smaku!) Bez termometru kucharskiego możemy określić stopień wysmażenia mięsa na podstawie jego miękkości i sprężystości… Blue - (stek lekko obsmażony z każdej strony – mięso w środku surowe i letnie). Rare (stek krwisty) – mięso czerwone w środku z rozpoczętym procesem ścinania białka, czerwone „krwiste osocze”. Medium (średnio wysmażony) – Na zewnątrz stek jest rumiany i brązowy, sam środek pozostaje czerwony, reszta jest różowa. Osocze po naciśnięciu jest juz brunatnawe. Well done (stek mocno wysmażony) – mięso brunatne – bez śladu osocza. Po usmażeniu przerzucamy stek na talerz i czekamy 3-4 minuty, tak by mięso mogło "odetchnąć" i się rozluźnić. I gotowe! Żeby rozpoznać stopień wysmażenia steku, znawcom wystarczy jedynie przygniecenie kawałka mięsa widelcem. Jest jeszcze sposób - „na kciuka”. Polega on na porównywaniu sprężystości steku ze sprężystością różnie napiętego mięśnia kciuka za pomocą palców jednej ręki. Ponieważ pod wpływem smażenia, stek staje się z wierzchu coraz bardziej sprężysty („napina się”), ktoś wymyślił, że wnętrze naszej dłoni może stanowić swoistą kulinarną ściągę. Stek krwisty jest w dotyku mniej więcej taki, jak mięsień kciuka dotykany w podstawie przez palec wskazujący. Średniokrwisty stek odpowiada naprężeniu mięśnia kciuka w jego środkowej części po dotknięciu przez palec środkowy. Stek usmażony jest taki jak mięsień kciuka dotykany przez palec serdeczny (bardzo napięty, najbardziej twardy)

Można go przygotować na wiele sposobów – gotować, smażyć, dusić, grillować, a nawet wędzić. Ma delikatny smak i łączy się dobrze z wieloma składnikami, m.in. ryżem, grzybami, warzywami, owocami, a nawet innymi mięsami. Najpopularniejszą potrawą z pstrąga jest pstrąg pieczony na patelni. Pstrąga przyprawia się solą, pieprzem, czosnkiem, sokiem z cytryny, koperkiem i natką pietruszki. Pstrąg na patelni jest smażony w całości na maśle i obtoczony jest migdałach. Pstrąg smażony w panierce jest chrupiący z zewnątrz, a miękki w środku. Po usmażeniu pstrąga podajemy z frytkami sałatką i kawałkiem cytryny.

Według ustnych przekazów łososie z populacji drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy. Typowa ryba anadromiczna tzn. wędrująca na czas rozrodu z mórz do rzek. W czasie tej wędrówki łososie kierują się zapachem wody w miejscu, w którym przyszły na świat. W trakcie przekraczania granicy wód słodkich i słonych dokonują się w ich organizmach zmiany biochemiczne i fizjologiczne. W trakcie wędrówki nie pobierają pokarmu. Tarło odbywa się jesienią, w zimnej, dobrze natlenionej wodzie o silnym prądzie. W morzu spędzają 2–3 lata, po czym wracają do tej samej rzeki na tarło. Zagrożeniami dla łososi w czasie wędrówki są zapory wodne. Niegdyś liczny w rzekach dorzecza Odry i Wisły. Populacja łososia w polskich rzekach całkowicie wyginęła w połowie lat 80. XX w. W 1995 rozpoczęto program restytucji łososia w polskich rzekach, materiał zarybieniowy pozyskano z łotewskiej rzeki Dźwiny. W 1997 stwierdzono w Drawie obecność gniazd tarłowych. Mimo sukcesu, obecny w polskich rzekach łosoś nadal jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem.

W PRL-u z powodu notorycznych kłopotów z zaopatrzeniem w wędliny, rozpropagowano tzw. „hot doga z pieczarkami” znanego również, jako „bułka z farszem” – w podgrzanej na parze bułce, przy pomocy szpikulca robiono otwór, a następnie wlewano nadzienie – masę cebulowo-pieczarkową, mocno doprawioną solą i pieprzem. Tego typu „hot dogi” można było kupić w II połowie lat 80. Niemal w każdym większym mieście w Polsce. Popularne, choć rzadziej występujące, były również hot dogi z kiełbaskami leszczyńskimi. Prawdziwe hot dogi (z kiełbaską) pojawiły się w Polsce wraz ze zmianą ustrojową, otwarciem na rynki zachodnie i zniesieniem reglamentacji na produkty mięsne. Według nas najwspanialszą wersją jest bułka z grillowaną kiełbasą sosami, piklami i duszoną cebulą. Historia hot doga zaczęła się we Frankfurcie nad Menem, któremu tradycyjnie przypisuje się miejsce powstania parówek w 1487, stąd też polska nazwa Frankfurterki. Następny etap wiąże się z przybyciem do USA imigrantów z różnych państw. Wśród nich byli także rzeźnicy, między innymi Charles Feltman, Niemiec, który w 1871 roku otworzył na Coney Island pierwszą budkę z dachshundem w bułce mlecznej. W 1893 roku nastąpiła popularyzacja hot doga – po pierwsze za sprawą wystawy World's Columbian Exposition, ostatniej wystawy światowej (World Fair) w XIX w. Tam właśnie, aby zaspokoić potrzeby wielomilionowej rzeszy zwiedzających, pootwierano setki stanowisk z takimi bułkami z parówkami. Legenda, według której powstała nazwa hot dog (ang. gorący pies) jest taka: w kwietniu 1901 roku właściciel stoisk Harry Stevens (jego firma wciąż działa), tracił pieniądze, próbując sprzedawać lody i oranżadę na polach do polo w Nowym Jorku (w owych czasach miejsca treningu New York Yankees i New York Giants). Sfrustrowany tym, polecił wszystkim swoim pracownikom poszukać i zakupić parówki i bułki, do których mogliby te parówki włożyć. Wkrótce jego sprzedawcy sprzedawali parówki, wprost z garów z gorącą wodą, w bułce, krzycząc They’re red hot! Get your dachshund sausages while they’re red hot, co znaczy Rozgrzane do czerwoności! Kupujcie jamniki póki są gorące! W polskich realiach nie ma standardu hot doga. Występują najróżniejsze kombinacje dodatków – oprócz keczupu różne rodzaje sosów musztardowych, majonezowych. Dodatki warzywne to również zupełna dowolność – od czerwonej kapusty przez sałatę, pomidory, buraczki, do cebuli (często prażonej), a nawet tartej marchewki czy kiszonej kapusty.

Niektórzy dodają do flaków odrobinę koncentratu pomidorowego, niektórzy gotują flaki bez zasmażki. Dodatkiem uszlachetniającym potrawę, m.in. w wersji flaki po warszawsku, są pulpety z dodatkiem szpiku. Wadowice położone są na skrzyżowaniu dwóch ważnych dróg krajowych nr 52 (Kraków – Bielsko-Biała) i 28 (Śląsk – Podhale), 50 km od Krakowa. Wadowice to doskonały punkt startowy, od którego można zacząć swoją przygodę w Małopolsce! Stąd niedaleko jest do Krakowa, Bielska-Białej, Kalwarii Zebrzydowskiej, Oświęcimia czy Zakopanego. W nawiązaniu do historii i tradycji regionu – mieszkańców Wadowic i ościennych miejscowości nazywano według charakterystycznych dla ich obszaru potraw. I tak o kalwarianach mówiono „ogórcorze”, o chocznianach „królicorze” o andrychowianach „plackorze” natomiast o wadowiczanach „flacorze”. Zgodnie z wielowiekową tradycją, w każdy czwartek, na miejscowym rynku odbywał się targ, na którym można było kupić wszelkie niezbędne rzeczy. Pośród straganów i w lokalnych karczmach serwowano flaczki, które szczególnie ceniono za dobry smak i poczucie sytości. Tradycja serwowania wadowickich flaków jest nadal żywa, a określenie „flacorze” na mieszkańców Wadowic nadal popularne. Potrawę tę można spotkać na świątecznych stołach wadowiczan oraz podczas miejskich obchodów patriotycznych uroczystości.

Do tradycyjnych posiłków należą golonki z kapustą i borowikami (prawdziwkami), a także z pieczonym boczkiem i świeżą papryką. W lokalach gastronomicznych dostępna jest również golonka z żurawiną i świeżym chrzanem, po węgiersku, bawarsku lub nadzieniem z zielonego pieprzu. W Beskidach na golonce przyrządzić można kwaśnicę lub – w zależności od regionu – kapuśniak. W Beskidzie Śląskim i Żywieckim serwowana jest golonka duszona w piwie. Beskidzką golonkę zdaniem restauratorów wyróżnia większa zawartość pieprzu i ostrzejszy aromat. Smak golonki podkreślać mają pieczone ziemniaki i kiszona kapusta, zdarza się, że podawana jest z frytkami. Upieczoną golonkę można pozostawić aż do wystudzenia, pokrojoną na zimno podaje się jako wędlinę do chleba. Dla nas kwintesencją smaku i aromatu jest golonka pieczona. Golanka wpierw gotowana jest prawie do miękkości w zalewie z mieszanki ziół i przypraw, a następnie pieczona do momentu aż skórka będzie złocista i chrupiąca. Golonka podawana jest z chlebem ewentualnie frytkami oraz z chrzanem i musztardą

Jednym z najstarszych lokali serwujących hamburgery w USA jest restauracja Louis Lunch w New Haven, w stanie Connecticut, gdzie mięso jest pieczone na kilkudziesięcioletnich żeliwnych grillach gazowych i serwowane na chlebie tostowym, ewentualnie z plastrem pomidora i cebulki, natomiast bez ketchupu. Nasz Burger to 200 gramowy grillowany kotlet z cudownie doprawionego zmielonego mięsa wołowego ułożony w podpieczonej świeżej bułce z dodatkiem sałaty, cebuli, pomidora, ogórka konserwowego oraz sosu. Dodatkowo może zostać podany z grillowanym bekonem lub serem jak również ze wszystkimi dodatkami naraz :))) Hamburgera wymyślił w 1904 roku garncarz Fletcher Davis. Podejmował się on gotowania podczas wystaw garncarskich, a także prowadził bar w Teksasie. Zaproponował on swoim gościom mielony kotlet na grzance z sałatą, musztardą i majonezem. Hamburger jako potrawa i jako słowo wywodzi się od befsztyka z siekanej wołowiny nazywanego hamburger steak, wprowadzonego do kuchni amerykańskiej przez imigrantów z Niemiec z Hamburga.

Burger wegetariański, z nazwy, mógł zostać stworzony w Londynie w 1982 roku przez Gregory'ego Samsa , który nazwał go „VegeBurger”. Gregory i jego brat Craig prowadzili restaurację z naturalną żywnością w Paddington od 1960 roku; Carrefour hipermarket w Southampton sprzedawane pakiety 2000 w trzy tygodnie po jego uruchomieniu. Wcześniejszą wzmiankę można usłyszeć w odcinku Let George Do It z 7 czerwca 1948 r. , Zatytułowanym „The Mister Mirch Case”, w którym postać odnosi się do „vegeburgerów” jako burgera z orzechów i roślin strączkowych. Pod nazwą Gardenburger, wczesny burger wegetariański został opracowany przez Paula Wennera około 1980 lub 1981 roku w wegetariańskiej restauracji Wenner, The Gardenhouse w Gresham w stanie Oregon.

Jest to rodzaj gorącej kanapki, podawanej głównie z pieczarkami (również z wędliną) na bułce zapiekanej z żółtym serem i podawanej z keczupem lub innymi sosami. W różnych wariantach mogą się pojawiać inne składniki, jak na przykład cebula lub papryka. Przygotowywana ze świeżych produktów lub gotowa, kupiona w sklepie jako mrożonka do odgrzania. W ostatnich latach wywalczyła sobie ona pełnoprawną pozycję w menu cieszących się ogromną popularnością food trucków i są przygotowywane w nieskończonej liczbie wariacji. Podobno to właśnie zapiekanki są w Polsce narodowym street foodem.